Hondenzakje tegen overeten en voedselverspilling

Er is een trend onder consumenten en de horeca in opmars om het taboe te doorbreken van de zogenaamde Doggy Bags. Dat is niet zo gek, er gaat immers veel voedsel verloren doordat mensen hun bordje niet leegeten. Aangezien de volgende klant het ook niet fijn vindt om overgebleven boontjes geserveerd te krijgen, biedt de restantenzak uitkomst; een eigenaar kan het overblijfsel zelf meenemen en dat is goed tegen overeten en verspillen.

Maar eigenlijk illustreert dit initiatief dat restaurants nog maar matig in staat zijn om hun klanten maatwerk te leveren. Soms worden er kleine “seniorenporties” of “vrouwenporties” aangeboden, een concept dat respectievelijk jongeren en mannen weinig zal aanspreken. Daarbij hebben deze porties vaak alleen betrekking op de vlees- of viscomponent. Restaurants kunnen in hun bereiding meer doen om de hoeveelheden af te stemmen op de wensen van hun gast.

Soms zijn de ogen groter dan de maag; over-bestellen blijft een risico. Als het dan toch te veel is kan de Doggy Bag worden ingezet en het initiatief daarvoor ligt zowel bij klant als aanbieder. Het eten moet ten eerste geschikt zijn voor herhaalconsumptie. Daarin is het restaurant in de lead. Borgen van kwaliteit en veiligheid is immers hun verantwoordelijkheid. Introductie van een discreet besluitsysteem verhoogt de adoptiesnelheid. Denk aan de briefjes die nu gebruikt wordt in hotels om aan te geven of de handdoeken moeten worden gewassen. Een insteekkaartje bij de rekening past perfect: Restanten inpakken? Ja, graag! of Nee, bedankt. Iedereen wordt hiermee geconfronteerd, waardoor op het aanbod ingaan veel toegankelijker wordt.

De klant zal het ook echt moeten willen meenemen en dat kan op diverse manieren nog verder worden versoepeld. Nu is het nog een taboe, maar waarom leeft dat zo? Het voelt gênant om voedselrestanten mee te nemen. Het schetst een krenterig en armoedig beeld voor de omgeving om etensresten in een zak mee te nemen. Gelukkig zijn er al oplossingen die dat beeld tegengaan.

Eerste remedie is om de benaming Doggy Bag te laten varen, aangezien dit impliceert dat het waardevolle voedsel thuis naar de hond of kat gaat of dat iemand zelf graag hondenvoer eet. Niet bepaald een compliment voor de chef en je gevoel voor eigenwaarde. Laten we ook afstappen van die papieren vuilniszak, dat schept een associatie met hondenpoepscheppen. Dan zijn er de Big Mac-style polystyreenbakken en de typische Chineesbakjes; beiden helpen niet de Doggy Bag minder beschamend te maken om mee rond te lopen. Er is al een luxe Doggy Bag, mooi uitgevoerd van gelamineerd karton, genaamd “Foodiebag”. Een stap in de goede richting. Nog beter is een herbruikbare box, mooi uitgevoerd waardoor andere dinergasten eerder zullen denken “Hé dat is handig, dat wil ik ook!”. Geen Tupperware doosje dus, maar een trendy robuuste Foodbox die optimaal is afgestemd op voedsel en er zowel hebbelijk als herkenbaar uitziet; een archetype ontwerp, een Steve Jobs voedselrestenbak.

Misschien gaat TOP hem wel ontwerpen, het lijkt ons een mooie case. Heeft er iemand interesse?

Wouter Franken