De wereld verbeteren: idee vs. realiteit

Wereld-breed gezien heeft nog lang niet iedereen even gemakkelijk toegang tot de menselijke basisbehoeften. En dat is ergens toch best wel gek.

Neem bijvoorbeeld schoon drinkwater. Water is in overmaat beschikbaar en de technieken om er drinkbaar water van te maken zijn ook in overmaat beschikbaar. Waarom ziet men dan zo weinig veranderen? Waarom wordt hier niet op grote schaal werk van gemaakt?

 

De realiteit

Aan de ene kant zijn benodigde investeringen vaak te hoog voor de mensen die gebruik van de techniek willen maken. Daarbij komt dat ook de meeste investeerders graag een realistisch terugverdien model willen zien. De financiële investering moet ook financieel terug verdient worden. Terugverdienmodellen vanuit andere perspectieven zijn helaas vrij zeldzaam.

Aan de andere kant ziet men vaak dat het menselijk gedrag niet aansluit op de technische oplossing. Men blijft stug bij oude gewoonten, heeft de kennis en/of de houding niet om goed met de nieuwe oplossing om te gaan, of de individuen blijven gebruik maken van alternatieve methoden die voor deze mensen op korte termijn (op die dag) goedkoper zijn. Vaak zijn dit alternatieven die minder kwaliteit leveren en op lange termijn veel schadelijke gevolgen voor de mens hebben en daardoor in een breder vlak veel duurder voor de individu uitvallen. Maar probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die een paar euro per dag te besteden heeft.

 

Tijden veranderen

Gelukkig lijkt er toch langzaam een verandering op gang te komen. De mensheid heeft een aantal technieken nu zover weten te ontwikkelen dat nu ook investeerders geïnteresseerd raken. Kortom, er zijn nu realistische financiële terugverdienmodellen beschikbaar. Daarnaast helpen ook de klimaatveranderingen en de doorgroeiende wereldbevolking mee om mensen bij elkaar te brengen en te laten realiseren dat het tijd wordt om een aantal zaken op mondiaal niveau goed in te regelen.

 

Egypte

Een voorbeeld uit Egypte. 100 miljoen mensen leven bij elkaar in de Nijldelta en een enkeling in de woestijn. Naar verwachting zal dit binnen 30 jaar de bevolking verdubbelen naar 200 miljoen mensen. Momenteel kan Egypte ongeveer de helft van haar bevolking op eigen kracht  voeden. Het overige voedsel wordt geïmporteerd. Egypte exporteert voornamelijk ruwe olie, textiel, kunstmest, citrus en goud. Egypte is echter niet in staat om met deze exportdiensten de grote behoefte aan voedsel te compenseren. In 2017 maakte Egypte een verlies van 34 miljard dollar door – in financiële termen – twee keer zoveel aan producten te importeren als te exporteren.

Egypte is daarom nu op zoek naar mogelijkheden om grote stukken van haar woestijn om te spitten naar landbouwgrond. TOP is een van de partners die daaraan mee denkt.

 

Jelco Jousma

Werktuigbouwer