Technologie ontwikkeling duurt lang

Bert Tournois wist het me 15 jaar geleden al te vertellen. Nieuwe technologie ontwikkeling in de voeding duurt 10 tot 15 jaar. De gemiddelde techneut hoor ik nu al denken “nee hoor, dat moet sneller kunnen”. Mijn antwoord is dan “ja, de machine opschaling, als je alle principes kent duurt korter, maar nog steeds 1 tot 4 jaar”. Maar er is meer. Veel meer.

Bij technologie ontwikkeling en opschaling gaat het om veel meer dan het bouwen van een machine. Je moet toepassingen en -applicaties ontwikkelen met klanten die lef hebben. Je moet je bezig houden met wetgeving (vaak met het ontbreken ervan, of het ombuigen van niet-relevante wetgeving). Je moet je bezig houden met ontwikkeling van technologische prototypes – die veel geld kosten en waar geen ROI op valt te behalen – om überhaupt met toepassingsontwikkeling bezig te kunnen gaan zijn. En natuurlijk met klanten voor de technologie, klanten van je klanten, voedselkwaliteit en voedselveiligheid en allerlei wetgevende aspecten. Te veel om op te noemen. Voor dit alles is een heel divers team nodig van wetenschappelijk specialisten van diverse pluimage, en bovendien een team van zeer ervaren ontwerpers en ontwikkelaars.

Een voorbeeld case: Wij hebben voor het Nederlandse bedrijf Cool Wave Processing (CWP) en een launching customer zeer succesvol de technologie opschaling en toepassingsontwikkeling en lancering uitgevoerd van een technologie die pulsed electric field (PEF) wordt genoemd door wetenschappers. In de Europese unie wordt al meer dan 15 jaar fundamenteel onderzoek gedaan, maar opschalen, ho maar. Dus er moest wat worden gedaan, en met resultaat. Het traject heeft ons 5 jaar gekost.

PEF bij wetenschappers is uitgevoerd op kleine schaal en op hoge behandel temperaturen (denk aan 50-70°C). Het resultaat is een voedselproduct dat op kwaliteit niet als goed genoeg wordt ervaren door de consument. CWP is daarom teruggaan naar de tekentafel en heeft dit proces volledig opnieuw ontworpen. En het is zeer goed gelukt. Door juist op laag Reynolds te gaan werken is een 2000 liter per uur proces gerealiseerd waarbij de maximale uitgangstemperatuur niet boven de 40-45°C komt. Uiteindelijk is de technologie daarom ook PEF 2.0 gedoopt (PurePulse). Het is met recht een doorontwikkeling. Hiervoor is de nieuwste hoogspanningstechnologie ingezet waar zelfs makers van medische MRI apparatuur hun vingers bij aflikken. Eindelijk is het nu mogelijk om producten te maken met behoud van smaak en gezondheidswaarde, die veilig zijn en verlengde houdbaarheid hebben.

Een bedrijf als CWP staat nu voor financieringsuitdagingen in economische omstandigheden waarbij eigenlijk niks meer kan en zelfs overheden niet echt meer thuis geven. Gelukkig zal hetzelfde doorzettingsvermogen van het CWP team er wel voor zorgen dat dit uiteindelijk gaat lukken. Wij zullen hen maximaal steunen. Meer over de PurePulse-technologie is te vinden op Pinterest.

Ik roep onze Nederlandse overheid op om meer support te geven aan technologie-ontwikkelaars en specifiek aan diegenen die bezig zijn met opschaling en de valley des doods proberen te overbruggen. De waarde creatie vindt daar plaats, en daarbij tevens ook het grote risico. Maar uiteindelijk zijn de arbeidsplaatsen van de toekomst in Nederland afhankelijk van bedrijven die dat willen en kunnen. Steun hen!

Wouter de Heij